Freija Broeren

Freija Broeren is geïnteresseerd in plekken en omgevingen. Vanuit deze interesse duikt ze in een diep onderzoek wat ze later vertaald naar een kunstwerk. Tijdens haar WIEBERT_residentie maakte Freija een sculptuur die Hubert verbeeldt.

Freija’s werkwijze

Voor Freija is het creëren van een kunstwerk een proces van onderzoeken en ontwerpen. Ze start de onderzoeksfase met het benaderen van een nieuwe plek als beschouwer: ze observeert de omgeving en laat zich verwonderen door alles wat ze tegenkomt. Als een detective onderzoekt ze deze omgeving zodat ze niets over het hoofd ziet. Dit gedeelte is belangrijk, omdat hier de essentie van de plek wordt gevormd in haar hoofd. Tijdens het observeren komen er verschillende gedachten bij haar naar boven. Ook die gedachten observeert ze en over de tijd heen merkt ze welke gedachten bij haar blijven en welke er weer vandoor gaan. Haar proces bestaat uit twee trajecten: 1) een beeldend onderzoek waarbij ze haar fantasie en innerlijke kunstantenne de vrije loop laat en 2) een feitelijk onderzoek waarbij ze alles van de plek wil weten en haarfijn uitzoekt - zowel fysiek als theoretisch, bijvoorbeeld waar welke stenen liggen, maar ook welke verhoudingen er allemaal voorkomen in de omgeving. Freija wil het gevoel hebben dat ze contact heeft met de plek en dat er langzaam een “gesprek” ontstaat.

Na de onderzoeksfase komt de ontwerpfase, met vragen als: welk materiaal past bij de plek? En welke kleuren en vormen? Hoe kan ik het gezicht van de plek vertalen naar een kunstwerk? Samen met de plek heeft Freija een verhaal gecreëerd dat ze wil verbeelden in het werk, waarbij geldt: hoe groter de emotionele verbondenheid ze voelt met de plek, hoe beter ze op haar intuïtie kan vertrouwen.

Intuïtie en inlevingsvermogen zijn daarom heel belangrijk in haar manier van werken. Door veel te experimenteren met materialen ontstaan er steeds meer vormen en beelden tot uiteindelijk het kunstwerk een eigen karakter heeft en daarmee het werk tot stand is gekomen. De meeste gedachtes in haar hoofd zijn driedimensionaal, ook als ze deze uiteindelijk tweedimensionaal verbeeldt.

WIEBERT_residentie

Met haar werk dat ze creëerde tijdens haar residentie wilde ze het huidige Hubert verbeelden. Als in de toekomst de locatie verandert, kan het beeld worden meegenomen ter herdenking. Daarnaast is het een eerbetoon aan WIEBERT en Hubert, omdat ze vind dergelijke creatieve plekken en organisaties moeten worden gekoesterd.

Zeshoekige baksteen = Freija

De keuze voor de zeshoekige steen komt voort uit een herinnering van vroeger: ze wilde architect worden en gebouwen maken van zeshoekige bakstenen, waardoor mensen gelijk konden zien dat het gebouw door haar was ontworpen. Haar droom om architect te worden is verdwenen, maar het gevoel voor de zeshoekige baksteen is gebleven.

Freija goot zelf alle bakstenen van gips en beschilderde een deel van de stenen met patronen en kleuren uit de omgeving van Hubert. Op 12 augustus, tijdens PONTON festival, werd het publiek erbij betrokken: zij mochten het overige deel van de bakstenen beschilderen met motieven en symbolen die Hubert representeren.

Foto’s: Ward Borremans