Gideon Kramer

Verveling, de dagelijkse sleur, depressies en burn-outs zijn een greep uit de vele uitdagingen die het pad tot volwassenheid flink kunnen versperren. Kunstenaar Gideon Kramer gelooft dat deze mentale problemen verband houden met onze kindertijd. 

Volwassen kind

Door een wereld van flashbacks en nostalgie te creëren wil Gideon de kijker begeleiden naar het opnieuw vrijlaten van kinderfantasieën. In zijn werk verkent hij zijn eigen innerlijke kind en de grenzen van volwassenheid. Het innerlijke kind is het deel van een persoon dat is gevormd tijdens de kindertijd. Het staat voor gevoelens, emoties, onbewuste reactiepatronen en reflexen. Als je opgroeit, ontwikkel je bepaalde overtuigingen en overlevingsmechanismen. Helaas zijn dat voor sommige mensen gedachtes als ‘ik ben niet goed genoeg’ of ‘het is allemaal mijn schuld’. Deze patronen kunnen een rol blijven spelen als je volwassen bent, waardoor het zomaar kan gebeuren dat je reageert vanuit een reflex, terwijl je anders had willen reageren. Zo kun je bijvoorbeeld bevriezen van angst in een situatie, terwijl je later beseft dat die situatie helemaal niet zo beangstigend was. Het innerlijke kind wil geliefd en beschermd worden, maar tegelijkertijd ook spelen, dansen en dromen. Zodoende nodigt Gideon de kijkers van zijn kunst uit om zich weer zo nieuwsgierig te voelen als een kind. 

“Dat kan mijn kleine nichtje ook”

Tijdens zijn WIEBERT_residentie (over)analyseerde Gideon de kinderlijke krabbel - tot het punt dat hij er koppijn van kreeg. Hij maakte een beeldend kunstwerk waarmee hij experimenteerde met vorm, kleur en ruimte. Dit werd tentoongesteld tijdens een kerstdiner bij Hubert voor honderdtwaalf bezoekers. 

Foto’s: Ward Borremans